Najveći adut Aleksandra Vučića u o(p)stanku na vlasti nije njegov državni aparat – jer on je aparat, niti je njegova stranka – jer on je stranka, niti je njegov premijer koji po funkciji ima najveće ovlasti u Srbiji – jer, on je i premijer i predsjednik Skupštine i šef stranke, već razjedinjena, dezorijentisana i samonagalami zasnovana opozicija. Jovanović, Milivojević, Tepićka, Lazović, Đilas… Svi su glasni, ali rezultata nema.
Zapravo su, do sada, imali dvije prilike da ga “sruše”. Prvi put kada su u novembru 2018., nakon što je u Kruševcu pretučen jedan od opozicionih političara Borko Stefanović, počeli antivladini protesti koji su trajali mjesecima, a sudije koje su svirale kraj buntu bili su desničari koji su se upetljali među političare lijevog centra. Drugi put poslije izbora u decembru prošle godine, koje je Vučić pokrao kao nekad djeca jabuke. Svi te vide, ali ti niko ništa ne može. Ili neće.
A izbori su bili prilika da se smijeni vlast SNS-a makar u Beogradu, možda Nišu, i još ponegdje. Protesti Srbija protiv nasilja počeli su nakon zločina u Osnovnoj školi “Vladislav Ribnikar” u Beogradu i u Mladenovcu i okolini tog grada početkom maja prošle godine. Ta okupljanja imala su snagu. Šest, sedam puta. No, uslijedili su godišnji odmori, vrućine su bile sve veće, buntovnika sve manje, jesen ih nije rekuperirala, a onda je uslijedila velika pljačka. Poslije nje opet protesti, ali Vučić je i to uspio “razbiti”.
Međutim, s trenutnog blog-položaja gledano u pravcu komšija, ovo bi mogla biti šansa za ozbiljno urušavanje Vučićevog režima. Zapravo, priča traje prilično dugo, ali bi uskoro moglo doći i do realizacije onoga što tamošnja Vlada najavljuje. Kopanje, rudarenje, istraživanje litija… već neko vrijeme su jedna od top tema u Srbiji.
U blizini Loznice kompanija “Rio Tinto” planira otvaranje rudnika. A od kada je Vlada Srbije 16. jula ove godine dala zeleno svjetlo za nastavak projekta rudnika za iskopavanje litija u dolini Jadra, ekološki aktivisti i građani izašli su na ulice više od 10 gradova i opština u Srbiji. Protesti će biti i veći, samo ako uloga opozicionih stranaka bude manja. Građani-aktivisti i oni bliski njima jedini mogu srušiti Vučića. Naravno, ništa a ne samo ovo, ne može bez politike, ali se političari trebaju malo povući prema nazad.
Jučer je upravo u Loznici održana glavna ceremonija sjećanja na “Oluju” u Srbiji. Prisustvovao je i Vučić. U Loznicu je 1995., kako pišu tamošnji mediji, “preko graničnog prelaza Šepak ušlo oko 30.000 prognanih iz Hrvatske”. Ali, nije Vučić odabrao Loznicu da bi baš tamo plakao za Srbima iz Hrvatske, već da bi provocirao. Građane kojima je predsjednik. A koji ga jedini i mogu “otjerati”. Ipak, prvo bi Ćuta trebao malo više šutjeti.